Xiumin ~ Uroczy Wilczek

Scenariusz dla Lee Mitsu.

Miłego czytania! =^o^=

Wszyscy w klasie czekali na nauczyciela. Spóźniał się on na lekcje, więc w klasie szybko powstał harmider. Siedziałaś pod oknem i przyglądałaś się wszystkim. Przed tobą siedziały twoje dwie przyjaciółki i rozmawiały o czymś całkowicie ci obcym. Ostatnio miałaś z nimi coraz mniej tematów do rozmowy. Miałaś wrażenie, że stanęłaś w rozwoju przez to, że one rozmawiały o typowych „babskich sprawach” a ty nie umiałaś. Nie kręciło cię plotkowanie, rozmawianie o modzie i innych tego typu rzeczach.

 -Proszę o ciszę!- krzyknął nauczyciel.

Nawet nie zauważyłaś, kiedy wszedł do klasy. Ale nie był sam. Obok niego stał chłopak. Uśmiechał się lekko i rozglądał po całej klasie. Jego twarzyczka była okrągła i bardzo urocza.

- To jest wasz nowy kolega, od dzisiaj będzie się z nami uczył- uśmiechnął się nauczyciel.

- Dzień dobry, nazywam się Kim Minseok. Mam nadzieję, że przyjmiecie mnie ciepło – zaśmiał się lekko i skinął głową.

Zapatrzyłaś się na niego do tego stopnia ze nawet nie zauważyłaś, kiedy siada w wolnej ławce obok ciebie. U was w szkole były pojedyncze ławki.

Chłopak popatrzył się na ciebie i uśmiechnął ukazując swoje urocze policzki. Pomachał ci lekko ręką. Zrobiłaś to samo.

Naprawdę uroczy.

Lekcja przeminęło dość szybko. Kiedy tylko zadzwonił dzwonek koledzy i koleżanki z twojej klasy rzucili się w stronę nowego kolegi zanim ty zdążyłaś podać mu rękę. A już stałaś przy jego stoliku. Tym czasem zostałaś wypchnięta przez tłum.

Przez całą przerwę nie mogłaś się tam dostać i przywitać z Minseokiem. Chciałaś już go poznać. Zaczynałaś robić się zazdrosna a nawet on jeszcze nie znał twojego imienia.

Dopiero na drugiej przerwie.

Dopiero wtedy mogłaś tam spokojnie podejść. Kiedy zaraz po dzwonku wstałaś szybko z ławki spotkałaś się twarzą w twarz z Minseokiem. Akurat on stał nad tobą z wyciągniętą ręką do przodu.

- Nazywam się Minseok… Znaczy się, możesz mówić mi Xiumin – zaśmiał się niezręcznie i odsunął na bezpieczną odległość.

- Ja mam na imię ______ - uścisnęłaś delikatnie jego dłoń, po czym założyłaś kosmyk włosów za ucho- Dlaczego się do nas przeniosłeś?

Rozmowa potoczyła się sama. Usiedliście na parapecie w klasie. Całą przerwę rozmawialiście o przeróżnych rzeczach.

***

Od przeniesienia się do twojej klasy Xiumina minął już tydzień. Przez ten czas zauważyłaś, że nie rozmawia on prawie z nikim tylko z tobą. Kiedy chłopcy mieli wychowanie fizyczne on, jako jedyny nie miał pary.

 Xiumin zachowywał się cicho i spokojnie. Do nikogo się nie pchał, mało się odzywał w towarzystwie. Było ci trochę przykro z tego powodu.

W szkole był on bardzo dobrym uczniem i pod względem nauki wyróżniał się zorganizowaniem i systematycznością.  To właśnie jego nauczyciele prosili o pomoc przy papierach i innych tego typu rzeczach.

A ty chciałaś tylko żeby Xiumin się z kimś zaprzyjaźnił. Nie lubiłaś patrzeć jak siedzi sam w klasie. Często chciałaś do niego podejść jednak niemiałaś odwagi.

 Właśnie ty i twoje przyjaciółki jak zwykle zostałyście ostatnie w szatni. Przebierałyście się po lekcji wychowania fizycznego.

- ________ - zaczęła twoja przyjaciółka, Taewon – Nie uważasz, że Minseok jest trochę… Dziwny?

- Dlaczego tak myślisz? Nawet go nie znasz.

- Jedyną osobą, z jaką on rozmawiał na początku roku tak długo byłaś ty – rzuciła Minhyo- To trochę podejrzane.

- Co wy wygadujecie?- zaczynało cię denerwować podejście twoich przyjaciółek do sprawy.

- Widziałaś jak ciągle cię obserwuje?

- Przesadzasz.

- Zauważyłyśmy to razem z Taewon. To jest bardzo dziwne.

Nic już nie odpowiedziałaś. Wziełaś swoje rzeczy i wyszłaś z przebieralni. Zamknęłaś drzwi i prawie dostałaś zawału.

- ________ - powiedział niepewnie Xiumin- Może chciałabyś… Żebyśmy dzisiaj coś razem zjedli na stołówce?

Najpierw zdziwiło cię to pytanie. Nigdy wcześniej nie dostałaś takiej propozycji od chłopaka. Po chwili jednak uśmiechnęłaś się widząc przyjazną twarzyczkę Xiumina. Pokiwałaś głową.

- Z chęcią.

 Teraz faktycznie była przerwa obiadowa. Poszliście razem na stołówkę i siedliście przy stoliku, kiedy już wzięliście tacki ze swoim jedzeniem.

- ________ - zaczął Minseok – Mam pytanie…

- Jakie?

- Dlaczego nikt mnie nie lubi w tej szkole. Przecież nikomu nic nie zrobiłem…

Minseok spuścił głowę i ugryzł kawałek bułeczki. Zrobiło ci się naprawdę przykro. Podeszłaś do niego i od razu go przytuliłaś. Na jego twarzy malowało się lekkie zdziwienie.

- Ja cię lubię – powiedziałaś cicho.

Odsunęłaś się lekko na bok i wtedy poczułaś, że na kogoś wpadłaś. Odwróciłaś się szybko i już wiedziałaś, że to będzie cię sporo kosztować.

Przed tobą stała królowa i król tej szkoły. Jehoon i Jewook Lee. Byli oni rodzeństwem i jednocześnie dziećmi dyrektora.  Wiadomo było, że im wszystko wolno. A jeśli ktoś z nimi zadarł nawet przypadkiem to do końca szkoły nie miał życia.

- Jak chodzisz idiotko !- krzyknęła Jehoon – Zobacz, co zrobiłaś!

- Przepraszam!- skinęłaś głową, ale wiedziałaś, że to cię nie uratuje.

Faktycznie. Całe jedzenie z tacki dziewczyny poleciało na jej ubrania. A to była twoja wina.

Jewook w zamian za to, co się stało wywalił na ciebie jedzenie ze swojej tacki i uśmiechnął się bestialsko. Nienawidziłaś jego twarzy a samo to, że się uśmiechnął przyprawiło cię o obrzydzenie. Nie mogłaś uwierzyć, że tak się odpłacił. Przecież to był zwyczajny wypadek z twojej strony.

- Dlaczego to zrobiłeś?- zaraz przed tobą pojawił się Xiumin – Zgłupiałeś?

- Co taki chłopaczek może mi zrobić ?! - Jewook zaczął się śmiać i popchnął lekko Minseoka.

Odsunęłaś się lekko do tyłu. Wszyscy na stołówce się wam przyglądali. Mogłaś odezwać się szybciej i oszczędzić Xiuminowi tej niepotrzebnej akcji. Wtedy on miałby spokój a tylko ty byś oberwała.

- Jeśli jeszcze nie wiesz to zaraz możemy się przekonać – warknął Minseok – Przeproś ______!

- Chyba nie wiesz z kim rozmawiasz- Jewook popatrzył na niego złowrogo.

- Xiumin, zostaw go – położyłaś rękę na ramieniu kolegi jednak on nie dawała wygraną.

Jewook chciał uderzyć Xiumina prosto w twarz. Nie zdążyłaś nawet zareagować. Jednak wszyscy na stołówce byli totalnie zdziwieni, kiedy to Xiumin zatrzymał rękę napastnika zanim ten coś zrobił.

Na twarzy Jewooka było widać lekkie zdziwienie. Kiedy chciał go znowu uderzyć Xiumin wykręcił mu rękę i zablokowało powalając na podłogę. Oparł się kolanem o jego plecy i wykręcił rękę jeszcze bardziej.

- Przeproś _______!

- Xiumin! – byłaś w totalnym szoku przez to, co właśnie się wydarzyło.

- Jewook, odpuść im. Inaczej to załatwimy – zaśmiała się Jehoon widząc brata leżącego na podłodze.

- Przepraszam!- warknął Jewook i dopiero wtedy został uwolniony.

Xiumin przetarł rękawy od swojego mundurka i czekał aż wkurzone i skompromitowane rodzeństwo odejdzie od was. Nadal nie wiedziałaś, co masz robić.

- Musimy teraz wyczyścić ci mundurek – zaśmiał się.

***

 Od ostatniego incydentu na stołówce nie wydarzyło się nic podejrzanego. Rodzeństwo nawet na nas nie poskarżyło a przecież zarzekali się, że „inaczej to załatwią”. Ty i Minseok tym czasem coraz bardziej się zaprzyjaźniliście. Twoje przyjaciółki nie uznawały tego za bardzo przez to już dawno się ode ciebie odsunęły.

 Właśnie była kolejna lekcja wychowania fizycznego. Tym razem ty zostałaś bez pary, ale jakoś specjalnie cię to nie obchodziło. Bardziej zastanawiałaś się, dlaczego akurat dzisiaj zmieniono plan lekcji tak, że Jehoon miała WF po drugiej stronie sali w tym samym czasie, co ty.

Wreszcie mogliście zacząć grać w siatkówkę. Nie przepadałaś grać w to na inną klasę. Jehoon była po drugiej stronie siatki i nieco cię denerwowała jej obecność. Chłopaki z twojej klasy siedzieli na ławce i przyglądali się wam. To również było nieco niezręczne.

 Gra nap oczątku toczyła się spokojnie. Na początku…

- _________!- krzyknęła Minhyo.

Od razu odwróciłaś głowę w jej stronę. Nawet nie wiedziałaś, o co jej chodzi. Zdałaś sobie z tego sprawę dopiero wtedy, gdy ujrzałaś przed swoją głową czyjąś dłoń, która zasłoniła się twarz przed piłką. Okazało się, że Jehoon chciała uderzyć się piłką prosto w twarz.

 Powoli spojrzałaś w stronę swojego „wybawcy”. Nie mogłaś uwierzyć, że to był Xiumin. Siedział wcześniej parę metrów od ciebie i jakimś cudem znalazł się nagle przy tobie.

- Minseok…- chciałaś powiedzieć coś bardziej rozległego, ale nie mogłaś na razie nawet zaczerpnąć powietrza.

- W porządku? –spytał z uśmiechem.

- Dobrze dziewczyny, gramy dalej! Uważajcie na siebie! - krzyknął nauczyciel lecz nikt go nie słuchał.

Jehoon podeszła do was.

- Masz szczęście, że twój wilczek cię pilnuje- poklepała cię po ramieniu i z szyderczym uśmiechem wyszła z sali.

Xiumin zmarszczył brwi i patrzył złowrogo w jej stronę, kiedy wychodziła. A ty nie miałaś pojęcia, dlaczego Jehoon nazwała go w ten sposób…

***

 Na dworze pogoda zmieniła się z wietrznej w deszczową. Nie miałaś ze sobą parasolki. Na samą myśl o moknięciu na przejściu dla pieszych przeszły cię dreszcze.

 Wyszłaś przed szkołę i westchnęłaś głęboko. Kiedy tylko miałaś przystąpić do szybkiego marszu do domu poczułaś coś na swoich ramionach.

- Szkoda że się rozpadało.

Xiumin pojawił się obok ciebie z uśmiechem i przykrył ci ramiona swoją marynarką od mundurka szkolnego.

- Ale przecież ty zmokniesz…- powiedziałaś nieco zawstydzona.

- Ja i tak czekam tutaj na autobus. Możesz sobie ją wziąć i jutro mi przynieść. Radziłbym ci iść, bo zaczyna coraz bardziej padać.

- Ale…

- No już!- zaśmiał się- Biegnij do domu, bo zmokniesz!

Uśmiechnęłaś się przyjaźnie. Pomachałaś do Minseoka i szybkim krokiem wyszłaś za mury szkoły.

Nie chciało ci się wierzyć, że Xiumin tak po prostu oddał ci swoją marynarkę. Schowałaś się w tym celu za murkiem szkoły żeby zobaczyć czy naprawdę tak będzie.

Ku twojemu zdziwieniu Minseok skręcił w drugą stronę niż ty. Wiedziałaś że wcale nie czeka na autobus.

Podbiegłaś do niego, kiedy był już rarogiem i ze śmiechem zarzuciłaś marynarkę na jego ramiona. Przez chwile przestało cię obchodzić to, że pada a włosy powoli ci przemokły.

Minseok był bardzo zdziwiony tym, że tu jesteś. Myślał, że dawno już poszłaś do domu.

- Nie możesz moknąć, zachorujesz! – powiedziałaś idąc tyłem odwrócona w jego stronę.

- Autobus nie przyjedzie dzisiaj i ten…

- Wiem, że nie jedziesz autobusem – powiedziałaś zatrzymując się- To bardzo miłe, że oddałeś mi swoją marynarkę. Ale i tak już zmokniemy…

Minseok zaśmiał się niezręcznie i wtedy zauważyłaś rumieńce na jego policzkach.

Słodki. Taki uroczy…

- Może jak już zmokliśmy to pójdziemy gdzieś?

Przytaknęłaś. Obraliście kierunek – cukiernia. Miałaś ze sobą trochę pieniędzy, Xiumin podobnie, więc postanowiliście wypić ciepłą czekoladę.

Usiedliście przy stoliku i czekaliście na zamówienie. Przypomniałaś sobie dzisiejszą sytuację na sali gimnastycznej.

- Xiumin… Jak to się stało, że tak szybko wtedy się pojawiłeś i z tą piłką… I w ogóle…

- Po prostu wcześniej przewidziałem to, że ona zechce cię uderzyć…- odwrócił wzrok i widziałaś, że nie bardzo chce się tłumaczyć.

Xiumin zabrał ręce ze stolika i zaczął się rozglądać po lokalu. Wreszcie kelnerka przyniosła wam wasze zamówienie i zabraliście się za wypicie tego.

 Kiedy skończyliście pić ciepłą czekoladę akurat na dworze przestało padać. Wyszliście na zewnątrz i przechadzaliście się po parku. Było trochę chłodno. Wzdrygnęłaś się.

 Minseok znowu położył swoją marynarkę na twoje ramiona.

- Mi zimno nie grozi – powiedział z uśmiechem,

- Ale zachorujesz…

- Nie, nie zachoruję – zaśmiał się- Chciałbym coś ci pokazać… Jeszcze nikt o tym nie wie…

Zaciekawiłaś się tym. Nie sądziłaś, że Xiumin pokaże ci coś, czego jeszcze nikt inny nie widział.

Zatrzymaliście się pod drzewem. Xiumin delikatnie złapał twoje dłonie i uśmiechnął się przyjaźnie.

- Jesteś pierwszą osobą, która się ze mną zaprzyjaźniła – zaczął – To, co chciałem ci pokazać to moje uczucia do ciebie… Wiem, że pewnie teraz przestaniesz się do mnie odzywać, ale wiedz, że ja się lubię. Bardzo…

Minseok przysunął się do ciebie i powoli, z czułością złożył ciepły pocałunek na twoim czole. Czułaś jak w środku robi ci się cieplej i nie mogłaś określić swoich odczuć, co do tego. Twoje policzki były całe czerwone z zimna jak i z powodu Xiumina.

Poczułaś jak puszcza on twoje dłonie, ale nie chciałaś żeby to robił. Szybko się do niego przytuliłaś.

- Nigdy nie przestanę cię lubić…- powiedziałaś szybko.

Xiumin był lekko zdziwiony, ale szybko również cię przytulił. Wiedział, że jako jedyna dałaś mu szansę i na dodatek nie uciekłaś od niego.

Wiedzieliście, że właśnie znaleźliście swoje drugie połówki serduszka.

***

Niedługo po tym wszyscy zaczęli rozmawiać właśnie z tobą i z Minseokiem zostawiając fałszywych i raniących innych ludzi takich jak Taewon, Minhyo czy rodzeństwo Lee.

Wszyscy w końcu przejrzeli na oczy i przestali kierować się tym co mówią inni.

Wystarczyło się przecież bliżej poznać...

~ Sungmi

Dopiszę jeszcze krótką notatkę... Ostatnie komentarze pod scenariuszem z Myungsoo sprawiły, że prawie się rozpłakałam XD Bardzo dziękuje za wasze opinie i komentarze bo one naprawdę pomagają w pisaniu!